วันอังคารที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2562

ตุรกี...คนเดียวก็เที่ยวได้ ตอน 4.1 เดินทางโดยรถบัสจากเมืองชานักกาเล่(Çanakkale) ค่อยๆเลียบทะเลอีเจี้ยนไปเมืองอิซเมียร์(Izmir)


หลังจากที่เมื่อคืนนอนหลับแบบปวดไหล่ไปทั้งคืน(จริงๆตื่นมาตอน 3 ทุ่มจากที่เล่าไปตอนก่อน แต่ไม่ได้ลงไปไหน) ตื่นมาตอนเช้ามันก็ยังพอได้อยู่จากยา Acroxia แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะหายขาดจริงๆ แค่นี้ก็ถือว่าบุญมากแล้ว วันนี้จะต้องไปรอรถที่เอเย่นท์ Pakukkale ตอนเวลา 8.30 น. เพราะจะมีรถมินิบัสมารับไปท่ารถที่อยู่ไกลออกไปอีกที รถออกจากท่าจริงๆ 9.00 น. วันนี้เป็นอีกวันที่จะต้องนั่งอยู่รถประมาณ 6 ชั่วโมง ก็จะถึงเมืองอิซมียร์(Izmir) นั่งแท็กซี่เ้ขาตัวเมืองแล้วก็เช็คอินเข้าโรงแรมที่อยู่ใกล้ๆสถานีรถไฟบาสมาเน่( Basmane) แล้วก็จะวบายๆแล้ว เพราะไม่มีโปรแกรมทำอะไรต่อหลังจากนี้ คงมีเพียงเดินเล่นๆละแวกนั้น ไปสำรวจสถานีรถไฟทั้งใต้ดินและบนดิน เพราะจะต้องใช้บริการในวันพรุ่งนี้ทั้งคู่นั่นเอง วันนี้เหมือนจะไม่มีอะไรแต่รูปเยอะ เลยขอแบ่งเป็น 2 ตอน คือตอนแรกเดินทางจากชานักกาเล่มาท่ารถอิซเมียร์ และตอน 2 เป็นส่วนของภาพโรงแรมที่พักและการสำรวจสถานที่ต่างๆบริเวณรอบๆ 


7 โมงกว่าๆ หลังจากอาบน้ำแต่งตัวก็ลงมาชั้น 1 ชั้นทานอาหารเช้า เข้ามาโล่งเลยเพราะน่าจะเป็นคนแรกที่มาถึง เลยถ่ายรูปไว้ซะเลย ตรงนี้เป็นไลน์ของอาหารครับ 


และฝั่งนี้ก็จะเป็นเครื่องดื่ม คือมีทั้งกาแฟสด น้ำร้อน ชาร้อน และน้ำผลไม้


ไม่มีคนเลย เป็นคนแรกจริงๆ รู้สึกเป็นเกียรติมากๆ 555


นี่ครับ อาหารผม ได้ไข่คนมา กาแฟ และน้ำส้ม ก็พอได้อยู่


ให้ดูประตูลิฟท์ในตุรกี จริงๆเจอตั้งแต่วันแรกที่อิสตันบูลแล้ว เป็นลิฟทฺเล็กๆ ใช้มือเปิดประตูนอกเอง แล้วจะมีประตูข้างในอัตโนมัติอีกที แปลกดี ไม่อันตรายนะครับ ปลอดภัยเลยทีเดียว


และกลับขึ้นไปเก็บของที่ห้องอีกที เพราะจะต้องลงมาเช็คเอาท์ แต่อยากให้ดูโถส้วมของตุรกีเค้า คือมีน้ำที่คล้ายๆฉีดก้นกับเขาด้วย อารมณ์ประมาณญี่ปุ่น แต่ทำที่เปิดปิดแบบก็อกน้ำธรรมดา ก็ใช้งานได้ดีครับ มีทุกโรงแรมอีกเช่นกัน


8.04 ก็เดินลงมาด้านล่างแล้ว วิววงเวียนและท่าเรือ รถติดนะครับ คนออกไปทำงานกัน อากาศจะเย็นๆ


หันมาด้านซ้ายมือก็จะเป็นหอนาฬิกา(นาฬิกาเสียอย่าไปดูเวลามัน) รู้สึกว่าชอบเมืองนี้ครับ ชานักกาเล่ สบายๆไม่รีบเร่งเหมือนอิสตันบูลและไม่ชนบทมากนัก เสียดายที่มีเวลาพักแค่วันเดียว ถ้าใครจะมาพักที่เมืองนี้ แนะนำอย่างต่ำ 2 คืนนะครับ



แผนที่เส้นทางเดินทางของวันนี้ครับ จาก Anzac Hotel ไปแวะท่ารถก่อนแล้วค่อยนั่งรถบัสไปอิซเมียร์


แล้วก็ไปรอด้านในของเอเย่นท์ที่ซื้อตั๋วรถมาเมื่อวาน รถจะมารับเวลา 8.30 น. แต่มารับจริงเลทไป 5 นาทีมั้งครับ ถ่ายรถไม่ทัน เลยถ่ายตอนลงละกัน ท่ารถบัสชานักกาเล่ไกลมากครับ ดูละกันใช้เวลามาที่ท่ารถอีก 5 นาที 9 โมงเช้า


เดินตามเขากันไป เพราะคนที่ขึ้นรถมาพร้อมกันก็ไม่ใช่ว่าจะไปสายเดียวกัน แต่ต้อง 3 คันนี้แน่ๆ เดินไปซอกระหว่างรถทางขวาสุดและคันกลาง เพราะจะฝากกระเป๋าใต้ท้องรถนั่นเอง พอถึงคิวผม บอกเด็กรถว่าอิซเมียร์(กลัวจะผิดคันบอกปลายทางไว้ก่อนเสมอ) เด็กรถพูดอังกฤษไม่ได้ ส่ายหัวตลอด แทนที่จะเรียกเด็กรถอีกคันที่ถูกต้องมารับช่วงต่อ ผมงงเลยว่ามันจะไม่ใช่ได้ไง ก็จะถึงเวลาออกแล้วนะ เด็กรถมันไม่คุยกับผมแล้วไปขอตั๋วคนด้านหลังที่ต่อจากผม คือตลกมากกก บริแย่มากคนนี้ เพิ่งเคยเจอ ผมเลยเรียกอีกคนที่กำลังยืนไกลๆ Hello เขาก็เดินมาก็ยื่นตั๋วไป ก็โอเค ใช่รถที่จะไป แต่เพราะคนที่จะขึ้นคงไม่มีแล้ว เลยไม่ได้มายืนรับกระเป๋า ก็เก็บกระเป๋าเรียบร้อย รถสายผมคือรถทางขวาสุดนะครับ จริงๆมีผู้โดยสารอีกคนเป็นชาวตุรกีเช่นกัน พูดภาษอังกฤษได้เหมือนเห็นผมเป็นชาวต่างชาติก็พยายามจะช่วยเหลือก็ขอบคุณครับ แล้วก็เดินขึ้นไปหาที่นั่ง 


ที่นั่งแบบ 1+2 เช่นเดิม ได้แถว 1 คนเช่นเดิม 


นี่ครับ มีจอบันเทิงเป็นมาตรฐาน 


ได้เวลาของว่างมาเสิร์ฟแล้ว กาแฟ 3 in 1 และขนม ชอบขนมเพราะอร่อยดี


รถแล่นไปได้ 47 นาที ก็จอดที่ท่ารถท่านี้เป็นที่แรก Ezine Otogarı


คือข้างนอกอากาศเย็น แต่พอเข้ารถมาสักพักจะรู้สึกร้อน เพราะไม่ชอบจะเปิดแอร์กัน แต่ตอนนี้เปิดแล้ว แต่ช่องลมด้านบนศีรษะผมมันดันปิดไว้ทั้ง 2 อันเลย ร้อนมากๆ เพราะไม่มีลมแล่นผ่านเลย ทำไงดี บิดไปมาก็ไม่ใช่จะเปิดให้ลมออกสักที พอเด็กรถเดินผ่านมาผมรีบเอามือจับแขนเลย 555 กลัวเลย ชี้ไปด้านบนช่องลม แกก็หมุนตรงวงแหวนรอบๆช่องลมที่มีปุ่มๆสากๆอ่ะครับ ถึงบางอ้อ....อ๋อมันเปิดปิดลมแบบนี้นี่เอง โง่มากๆ เลยมาแชร์กันครับ


แล้วก็ไปหยุดจอดอีกทีที่ Altınoluk Otobüs Terminali คราวนี้ปวดฉี่ เลยลงไปเข้าห้องน้ำด้วย ต้องรีบเข้าเพราะกลัวออกมาแล้วรถหาย แล่นออกไปจะซวยเอา 555


ช่วงนี้รถแล่นเลียบทะเลอีเจี้ยน ทะเลที่อยู่ติดกับทะเลเมดิเตอเรเนียน วิวช่างสวยงามจริงๆ ปล.ผู้ชายที่เห็นคือคนที่จะคอยช่วยผมตอนที่กำลังถามเรื่องคันไหนไปอิซเมียร์นั่นเอง


แล้วก็มาจอดพักที่ท่ารถ Edremit Otogarı เวลา 11.46 น. เลยกลางทางมาแล้ว


อีก 40 นาทีก็มาจอดที่ท่ารถ Ayvalık Otogar ที่ท่ารถนี้มีเรื่องตลกครับ เพราะจอดแล้วเหมือนจะมีผู้โดยสารลงไป หรือจะคนที่จะขึ้นใหม่ก็ไม่รู้นะครับ เพราะรถออกไปแล้วได้ 2-3 กม. ก็ต้องยูเทิร์นรถกลับมาที่ท่ารถนี่อีกครั้ง มารับผู้โดยสารคนนี้คนเดียว อืมมม...ไม่แน่ใจว่าตกรถ หรือผู้โดยสารคนใหม่


ได้เวลาเสริฟของว่างกันอีกครั้ง ก็เก็บขนมกันไป


ผมชอบวิวกังหันลมที่ตุรกีเขาสร้างไว้บนภูเขาตลอดที่รถแล่นผ่าน มันเป็นพลังบริสุทธิ์ ไทยเราน่าจะทำเยอะๆแบบนี้บ้าง เห็นว่ามีแถวภูเก็ตหรือทางใต้ แต่มันยังไม่เยอะพอนะ


รถเข้าย่านตัวเมืองมาแล้วครับ ผมชอบสะพานลอยแบบนี้จัง เขาทำโครงสร้างคล้ายๆสะพานแขวนเลยทีเดียว แปลกดีครับ มีแบบนี้ทุกที่เลย


แล้วก็ถึงท่ารถอิซเมียร์ในเวลา 14.58 น. เป็นสถานีสุดท้ายแล้วครับ พอดีใกล้ๆสถานีเป็นโรงปูน เลยขอเก็บภาพไว้เพราะคิดถึงโรงปูนเช่นกันครับ เดี๋ยวมาติดตามในตอนต่อไป จะเรียกแท็กซี่เข้าตัวเมืองครับ


เห็นว่าบทความนี้น่าสนใจ รบกวนกดแชร์ด้วยครับ

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น