วันนี้ตื่นสายกันหน่อย เกือบๆ 9 โมงเห็นจะได้ คงเหนื่อยล้าจากการเดินทางมาจากวังเวียงยาวนานถึง 6 ชั่วโมงมั้ง พอทำอะไรเสร็จก็สอบถามน้องที่หน้าเกสท์เฮ้าส์ว่าเช่ารถจักรยานที่ไหน และราคาเท่าไหร่ ได้ความก็เดินตรงไปจากเกสท์เฮ้าส์ที่พักอยู่นิดเดียวจริงๆ ราคาเช่าถูกกว่าน้องที่บอกมาด้วย คือ จริงๆเขาคิดแค่คันละ 15,000 กีบต่อวัน น้องบอกเรามา 20,000 กีบ พอไปถึงร้านก็มีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติลองรถกันอยู่ เราก็คิวต่อไป ลองและให้เขาปรับความสูงของอานจนเป็นที่พอใจแล้วก็เริ่มขี่ไปกัน แต่ช้าก่อน...รถผมยางมันออกแบนๆ เลยให้เขาสูบให้ แต่เล่นสูบให้ซะแข็งปั๋งเชียว
แล้วเราก้ขี่กันออกไป เริ่มไปหาศุนย์ลาวเทเลคอมกันเพื่อจะปรับตั้ง 3G แต่ที่เราเข้าไปมันแค่ศุนย์ส่งสัญญาณไม่ใช่ shop ก็เลยไปต่อ แต่พอเลี้ยวซ้ายที่แยกเพื่อจะไปทางที่จะผ่านพิพิธภัณท์ยางก็แตกจนได้ เสียงดัง "ปังงงง !" คิดว่าโดนยิงซะอีก 555 ดีที่ไปได้ไม่ไกล เลยกลับมาเปลี่ยนจักรยานคันใหม่ แล้วไปต่อ คราวนี้บ่มีปัญหาแล้ว
พอเดินเข้าไปถึง ภายในห้ามถ่ายรูป และถ้าจะเข้าไปชมต้องวกกลับมาซื้อตั๋วเข้าชม เราเลยเดินไปไหว้พระพุทธรูปที่อยู่ด้านขวาแทน
แต่ตอบตามความคิดตัวเอง น้ำซุปหวานเพราะผงชูรส แล้วรสชาติก็ไม่ได้ถูกปากครับ หรือเราอาจจะไม่ชอบทานก๋วยเตี๋ยวรสชาติแบบนี้ก็เป็นได้
มาเจอหัวโค้งที่เป็นจุดที่แม่น้ำคานตัดกับแม่น้ำโขง ต้องแวะเก็บภาพซะแล้ว
ประวัติ : สร้างขึ้นก่อนหน้าที่พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชจะย้ายเมืองหลวงไปยังนครเวียงจันทน์ไม่นานนัก และยังได้รับการอุปถัมภ์จากเจ้ามหาชาติศรีสว่างวงศ์ และเจ้ามหาชาติศรีสว่างวัฒนา กษัตริย์สองพระองค์สุดท้ายของประเทศลาว
ประวัติ : วิหารน้อย ด้านข้างและด้านหลังของพระอุโบสถเป็นที่ตั้งของวิหารสองหลังนี้ จุดเด่นของวิหารนี้คือผนังด้านนอกมีการตกแต่งด้วยกระจกสี ตัดเป็นชิ้นเล็กๆและนำมาต่อเป็นรูปต่างๆเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับนิทานพื้นบ้าน บนพื้นสีชมพู ภายในวิหารเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปปางไสยาสน์ พระพุทธรูปนี้เคยถูกนำไปจักแสดงที่กรุงปารีส ในปี พ.ศ. 2474 และนำไปประดิษฐานที่นครเวียงจันทน์หลายสิบปี ก่อนจะนำมายังหลวงพระบางในปี พ.ศ.2507
ประวัติ : ผนังด้านหลังของพระอุโบสถเป็นภาพที่เกิดจากการใช้กระจกสีตัด ติดต่อกันเป็นรูปต้นทองขนาดใหญ่ ซึ่งเคยมีในเมืองหลวงพระบางลักษณะคล้ายต้นโพธิ์ ด้านข้างต้นทองเป็นรูปสัตว์ในวรรคดียามใดที่แสงแดดสดส่องสะท้อนดูงดงาม
ประวัติ : พระอุโบสถ ภาษาลาวเรียกว่า สิม เป็นพระอุโบสถหลังไม่ใหญ่โตมากนักหลังคาพระอุโบสถมีหลังคาแอ่นโค้ง ลาดต่ำลงมาซ้อนกันอยู่สามชั้น กล่าวกันว่านี่คือศิลปะแห่งหลวงพระบาง ส่วนกลางของหลังคามีเครื่องยอดสีทองชาวลาวเรียกว่าช่อฟ้า ประกอบด้วย 17 ช่อเป็นข้อสังเกตุว่าวัดที่พระมหากษัตริย์สร้าง จะมีช่อฟ้า 17 ช่อ ส่วนคนสามัญสร้างจะมีช่อฟ้า 1- 7 ช่อเท่านั้น เชื่อว่าบริเวณช่องสี่เหลี่ยมเล็กๆตรงกลางช่อฟ้าจะมีของมีค่าบรรจุอยู่ ส่วนที่ประดับที่ยอดหน้าบันชาวลาวเรียกว่าโหง่ มีรูปร่างเป็นเศียรนาคและมีความสัมพันธ์เกี่ยวกับศาสนาพุทธ ประตูพระอุโบสถแกะสลักสวยงามเช่นเดียวกับหน้าต่างภายในพระอุโบสถมีภาพสวยงามที่ผนัง มีลักษณะลวดลายปิดทองฉลุบนพื้นรักสีดำ ส่วนใหญ่เป็นภาพพุทธประวัติเรื่องพระสุธน – มโนราห์ และเรื่องพระเจ้าสิบชาติ
ประวัติ : พระประธาน หรือชาวลาวเรียกว่าพระองค์หลวง ภายในพระอุโบสถเป็นสีทองงดงามอร่ามตาด้านข้างพระองค์หลวงมีพระบางจำลอง
ประวัติ : โรงเมี้ยนโกศ หรือโรงเก็บราชรถพระโกศของเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวัฒนา สร้างขึ้นในปีพ.ศ. 2505 ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของวัด ลักษณะเป็นโถงกว้าง ผนังด้านหน้าตั้งแต่หน้าบันลงมาจนถึงพื้นสามารถถอดออกได้เพื่อให้สามารถเคลื่อนราชรถออกมาได้
กลางโรงเมี้ยนโกศเป็นที่ตั้งราชรถไม้แกะสลักปิดทองคำเปลวรอบคัน มีพระโกศสามองค์ตรงกลางเป็นองค์ใหญ่ของเจ้าสว่างศรีวัฒนา ด้านหลังเป็นของพระราชมารดา ส่วนด้านหน้าเป็นของพระเจ้าอา โรงเก็บราชรถนี้ออกแบบโดยเจ้ามณีวงศ์ และใช้ช่างชาวหลวงพระบางชื่อ เพียตัน นับว่าเป็นช่างฝีมือดีประจำพระองค์ มีความชำนาญทั้งด้านงานเขียนและงานแกะสลัก
ประวัติ : วัดวิชุนราช ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองหลวงพระบาง ถนนวิชุนราช สร้างขึ้นเมื่อ ปีพ.ศ. 2046 ในสมัยพระเจ้าวิชุนราช ในบรรดาวัดทั้งหมดในเมืองหลวงพระบางเป็นต้องยกนิ้วให้วัดวิชุนในเรื่องมีความแปลกที่พระธาตุรูปร่างโค้งมนเหมือนผลแตงโม และเจดีย์รูปทรงแปลกตานี้เอง ที่กระทรวงแถลงข่าวและวัฒนธรรมของลาวยกให้มีความสำคัญและความโดดเด่นของวัดวิชุน
• วัดวิชุนราชนี้สร้างขึ้นเพื่อประดิษฐาน พระบาง ซึ่งอาราธนามาจากเมืองเวียงคำ ภายในวัดวิชุนราชมีปทุมเจดีย์หรือพระธาตุดอกบัวใหญ่ ซึ่งพระนางพันตีนเชียง พระอัครมเหสีของพระเจ้าวิชุนราชโปรดฯให้สร้างขึ้นในพ.ศ. 2057 หลังจากสร้างวัดแล้ว 11 ปี ด้วยรูปทรงของเจดีย์มีลักษณะคล้ายแตงโมผ่าครึ่งทำให้ชาวเมืองหลวงพระบางเรียกว่า พระธาตุหมากโม เป็นทรงโอคว่ำ ยอดพระธาตุมีลักษณะคล้ายรัศมีแบบเปลวไฟของพระพุทธรูปแบบลังกาหรือสุโขทัย บริเวณมุมฐานชั้นกลางและชั้นบนมีเจดีย์ทิศทรงบัวตูมทั่งสี่มุม พระธาตุหมากโมนี้มีสีดำเก่าๆ แม้จะเคยผ่านการบูรณะปฎิสังขรมาแล้วสองครั้ง ในปีพ.ศ.2402 รัชสมัยของเจ้ามหาชีวิตสักรินทร์(คำสุก) ซึ่งเป็นพระราชบิดาของเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงศ์ อีก 19 ปีต่อมา ในปี พ.ศ.2457 ในรัชสมัยของเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงศ์มีการปฎิสังขรอีกครั้ง ซึ่งการบูรณะครั้งนี้พบโบราณวัตถุมากมาย เช่น เจดีย์ทองคำ พระพุทธรูปหล่อสำริด พระพุทธรูปทองคำ พระพุทธรูปเงิน โดยเฉพาะพระพุทธรูปที่แกะสลักจากแก้วซึ่งคล้ายกับพระแก้วมรกต โบราณวัตถุเหล่านี้ได้นำถวายเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงศ์ และเก็บรักษาไว้ในพระราชวังหลวงพระบางในปัจจุบัน
ประวัติ : วัดอาฮาม เป็นวัดเล็กๆ ซึ่งเป็นสถานที่เก็บชุด "ปู่เยอย่าเยอ" อยู่ติดกับวัดวิชุน สร้างโดยพระเจ้ามันธาตุราชเมื่อประมาณ พ.ศ.2361 ตรงบริเวณที่เจ้าฟ้างุ้มตั้งหอเสื้อเมือง เมื่อครั้งสถาปนานครศรีสัตนาคนหุตล้านช้างร่มขาว จุดที่ตั้งวัดจึงถือว่าเป็นสะดือเมืองของเมืองหลวงพระบาง เดิมชื่อว่าบ้านหอเสื้อเมือง มาสมัยพระเจ้าโพธิสะราชได้รื้อศาลพีทั้งหลายในเมืองหลวงพระบางจนหมดสิ้น เพื่อให้คนลาวเลิกนับถือผี ภายหลังจึงสร้างขึ้นใหม่ที่ด้านข้างสิมเพื่อเป็นที่เก็บชุดปู่เยอย่าเยอ (จะนำออกมาเฉพาะช่วงงานบุญเดือนห้าหรือปีใหม่ลาวเท่านั้น) เมื่อสร้างวัดอาฮามขึ้นแล้วจึงเปลี่ยนชื่อเป็นบ้านอาฮาม
ประวัติ : มีเรื่องเล่าอยู่ว่า กาลครั้งหนึ่งเมืองหลวงพระบางมีต้นไม้ใหญ่ ชื่อต้น เครือเขากาด ขึ้นปกคลุม ทั่วทั้งเมืองหลวงพระบาง ทำให้ชาวบ้านไม่มีแสงแดดที่จะทำการ เพาะปลูกได้ จึง ร้องขอ เจ้ามหาชีวิต (กษัตริย์) ให้ช่วยหาคนอาสาตัดต้นไม้นี้ แต่ไม่มีใครอาสาตัดต้นเครือเขากาดเลย
ไกลออกไป มีตายายคู่หนึ่ง มี ชื่อว่า "เยอ" เหมือนกันทั้งคู่ ได้ทราบข่าวว่า ชาวหลวงพระบาง เดือดร้อน จึง อาสาที่จะตัด ต้นไม้นี้ ใช้เวลา ตัดอยู่ 3 เดือน 3 วัน ต้นไม้จึงได้โค่น ลงทับ ตา และ ยาย เสียชีวิต จากนั้น ชาวหลวงพระบางก็มีแสงแดด สามารถเพาะปลูก พืชผักได้ และได้ทำตุ๊กตา ปู่เยอ ย่าเยอ เพื่อ เป็นตัวแทน ระลึกถึงบรรพบุรุษ ผู้ให้ชีวิต และ ความเจริญ เราอาจเห็น ตุ๊กตา ปู่เยอ ย่าเยอ วางขายอยุ่บ้าง แต่ถ้าท่านใดจะซื้อ ก็ตามอัธยาศัยครับ
ในรูปตรงซอยนี้จะเป็นซอยที่มีบุฟเฟต์ราคาไม่แพงขายอยู่ อยู่ข้างๆ โรงแรม Ancient Luang Prabang เผื่อใครจะไปจะได้หาเจอ
อร่อยนะ...ขอโบก
เป็นอันจบวันที่ 2 ในหลวงพระบาง แบบปั่นจักรยานเที่ยวเกือบรอบเมือง(มั้ง)
พรุ่งนี้มีโปรแกรมตอนเช้ามืดไปตักบาตรข้าวเหนียว ช่วงสายๆจะไปน้ำตกตาดกวางสี ว่ากันว่าเป็นน้ำตกที่สวยที่สุดในหลวงพระบาง แล้วช่วงเย็นก็จะขึ้นพระธาตุพูสี หลังจากที่เลื่อนมา 2 วันแล้ว อิอิ ราตรีสวัสดี์ทุกท่านครับ
เห็นว่าบทความนี้น่าสนใจ รบกวนกดแชร์ด้วยครับ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น