ครั้งนี้ไม่ลืมที่จะกลับไปวัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรี สามสามแยกเด่นชัยเลี้ยวซ้ายไปไม่ไกลก็ถึง
มียักษ์เฝ้าปากทางเข้าอย่างขึงขัน
มุมเดิมๆของพระธาตุกับครั้งที่แล้วแต่ฟ้าหม่นไปมาก
เตรียมตัวที่จะเข้าไปภายในวิหาร มีพญานาคเฝ้าอยู่ 3 ตัว
ไปกราบพระกันก่อนครับเพื่อเป็นสิริมงคล
มีช้างหลายเศียรเลยที่ยืนเฝ้า
และก็ได้เวลาอำลาวัดนี้ไป เพื่อเดินทางต่อไปน่าน จุดหมายของเราในทริปนี้
จากร้องกวางมาเรื่อยๆแทนที่จะตรงไปเวียงสาและเข้าตัวเมืองน่าน เราย้อนรอยเส้นทางเดิมกับคราวที่แล้วคือ มาแวะอช.ขุนสถาน ที่ที่ครั้งหนึ่ง "โลกทั้งใบเป็นสีชมพู" มาแล้วในช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ แต่มาครั้งนี้ดูเหงียบเหงาจริงๆ จะคึกคักอีกครั้งก็คงช่วงหน้าหนาวที่จะมาเยือนในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้
ในเช้าของวันรุ่งขึ้น เราไปไหว้พระประธานจตุรทิศ หรือพระประธานสี่ทิศของวัดภูมินทร์ในตัวเมืองน่านนั่นเอง
ภาพจิตรกรรมฝาผนังศิลปกรรมไทลื้อ อันโด่งดังของไทยเรา โดยเฉพาะภาพนี้เรียกได้ว่าเป็นสัญลักษณ์ของวัดภูมินทร์เลยก็ว่าได้ถ้าเห็นภาพนี้
อีกภาพหนึ่ง
พระอุโบสถซึ่งรัฐบาลไทยเคยพิมพ์รูปวัดภูมินทร์ในธนบัตรใบละ 1 บาท ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 มาแล้ว
แล้วก็ได้เวลาไปไหว้พระธาตุช้างค้ำ
ละแวกใกล้ๆกันเป็นวัดหัวข่วง มีหอไตรเก็บพระไตรปิฎกไว้
ตรงกันข้ามโดยมีถนนเล็กๆคั่นก็เป็นพิพิธภัณฑ์จังหวัดน่าน แต่มาครั้งนี้ขอแค่ถ่ายภาพทางเดินที่สองข้างทางเป็นต้นลีลาวดีแค่นั้นพอ
แล้วก็ไปไหว้พระที่วัดมิ่งเมือง วัดที่มีเสาหลักเมืองอยู่ วัดนี้ถือได้ว่าเป็นวัดที่มีลวดลายศิลปะปูนปั้น ที่ประดับตกแต่งตัววิหาร มีความสวยงามวิจิตรบรรจงมาก ๆ
เข้าไปไหว้พระข้างในวิหารกันครับ
บ่ายโมงกว่าๆ ฝนเจ้ากรรมก็ตกลงมาแล้ว ไม่เป็นไร เอาร่มไปด้วย ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับไปไหว้พระธาตุแช่แห้ง พระธาตุสำหรับคนเกิดปีกระต่ายปีของผมนั่นเอง ฮ่าๆ
พระประธานสีทองเหลืองอร่าม ข้าพเจ้าขอเพียงปกปักษ์รักษาเราทั้งสองตลอดที่อยู่ในน่าน 3 วันนี้
องค์พระธาตุอีกครั้ง
เราเดินทางออกจากตัวเมืองน่านไปยังอ.ปัว แน่นอนว่าเราต้องแวะวัดหนองบัว
วัดที่มีภาพจิตรกรรมฝาผนังแบบดั้งเดิมอีกแห่งของจังหวัดน่าน แต่น่าเสียดาย ภาพเหล่านี้กำลังลบเลือนไปตามกาลเวลา ใครยังไม่เคยดูกับตาคงต้องรีบมาแล้วนะครับ
ถึงฝนจะตกตลอดทางแต่เราก็ไม่หวั่นที่จะดั้นด้นไปอุทยานแห่งชาติดอยภูคาให้ได้
มาถึงด้านบนอุทยานก็สี่โมงครึ่งแล้ว รีบหาอะไรทานแล้วก็รีบเข้านอนซะ วันนี้เลยเงียบๆเหงาๆ นักท่องเที่ยวก็น้อยเหลือเกิน ตื่นขึ้นมาตอนเช้าของอีกวันก็ต้องเดินทางต่อ ผ่านที่พักของอช.ที่เป็นบ้านเกวียน ราคาไม่แพง ใช้ห้องน้ำรวม
จากอช.ดอยภูคา เราจะไปบ่อเกลือก็ต้องใช้เส้นทางนี้ โดยก่อนจะออกจากอช.จะผ่านต้นชมพูภูคาซึ่งขณะไม่มีดอกให้ชมแล้วครับ จะบานก็ช่วงกพ.-มีค. ของทุกปี
9:25 น.ก็ถึงอ.บ่อเกลือแล้ว ผ่านไปหลายเดือนอยู่ สะพานที่ชำรุดเมื่อปีใหม่ก็ยังชำรุดต่อไป
แวะชมชาวบ้านเขาต้มเกลือกัน
แล้วก็เริ่มหิว เลยฝากท้องไว้กับร้านใกล้ๆกัน ข้าวซอยไก่คือเมนูที่เราสั่งมาทาน
ผ่านตัวอ.บ่อเกลือตรงไปศูนย์ภูฟ้าพัฒนาจนได้ วันนี้เงียบเหงาอีกเช่นเดิม เนื่องจากยังไม่ใช่ช่วงเทศกาลท่องเที่ยว เข้าไปซื้อของที่ระลึกในร้าน พี่หนึ่งที่ขายของจำผมได้เป็นอย่างดี และได้อ่านข้อมูลที่ผมเคยโพสต์ไว้ด้วย ดีใจจังที่นักท่องเที่ยวหลายๆคนเริ่มรู้จักที่นี่มากขึ้นจากกระทู้ของผม (ตามกระทู้นี้ การกลับมาน่านอีกครั้ง บนเส้นทางสู่บ่อเกลือ จากน้ำปาดข้ามแพสู่ปากนาย ผ่านสันติสุข จุดหมาย -> ภูฟ้า)
ช่วงอ.สันติสุข ทางลงเขาคล้ายๆกับเส้นปายไม่มีผิด เอาทางโค้งนี้มายืนยัน
วิวบนเส้นทางนี้สวยจริงๆครับ ใครเป็นนักขับรถทัศนาจรต้องมาเส้นนี้ให้ได้นะครับ รถไม่เยอะด้วย
เลือกกลับเส้นที่ข้ามแพจากปากนายไปอ.น้ำปาด อุตรดิตถ์อีกแล้ว มาถึงเกือบห้าโมงเย็น แล้วจะกลับถึงกทม.ตีไหนเนี่ย ?
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น