วันพุธที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2550

เธอกับฉัน...ถึงวันต้องลาจาก

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เธอเป็นส่วนหนึ่งที่จุดประกายฉันให้ท่องไปในโลกกว้าง "ไปทุกที่ ที่ใจอยากจะไป" เธอคอยเคียงข้างฉันไม่ห่างแม้ว่าระยะทางที่เราเดินทางไปนั้นจะไกลสักเพียงใด ขึ้นเหนือ ล่องใต้ ตะวันออก ตะวันตก หรือแม้กระทั่งในต่างแดน เธอจะอยู่เป็นเพื่อนคลายเหงาให้ฉันตลอดเวลา

แต่บัดนี้ คงถึงเวลาของเธอแล้ว เวลาที่เธอจำใจต้องจากฉันไป แม้ว่ามันจะทำใจได้ยากสักเพียงใด แต่ฉันก็ต้องปล่อยเธอไปจากฉัน คงเหลือไว้เป็นความทรงจำดีๆที่มีอยู่เท่านั้นเอง


ยังจำวันที่ฉันและเธอพบกันครั้งแรก ประมาณเดือนพฤศจิกายน มีหลายคนในโลกไซเบอร์เยอะมากที่แนะนำฉันให้รู้จักเธอ จนในที่สุด ฉันและเธอก็ได้คบกันมานับแต่บัดนั้น

ยังจำได้ว่างานแรกที่เราไปเที่ยวมาด้วยกันนั้นคืองานคอนเสิร์ต 10 ปี เบเกอรี่ มิวสิค นั่นเอง ครั้งแรกนั้นฉันค่อยๆทำความรู้จักเธอ เพื่อว่ามันจะสานสัมพันธ์เราไปได้นานๆ


หลังจากนั้นได้หนึ่งสัปดาห์ ทริปของเราก็เกิดขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นทริปที่ออกนอกกรุงเทพ ที่ที่เธออยู่นั่นเอง เธอบอกกับฉันว่าเธอเองไม่เคยออกต่างจังหวัดมาก่อน ครั้งนี้จึงเป็นครั้งแรกของเธอกับทุ่งทานตะวันสีเหลือง ซึ่งเรานัดกันไปกับการรถไฟฯ


เราฉลองวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กันอย่างง่ายๆที่บริษัทและยอมมาทำงานในวันหยุด เพื่อที่ว่าเราทั้งคู่จะหาวันหยุดชดเชยอีกครั้งตอนไปเที่ยวช่วงต้นปีนี้ด้วยกัน

ไม่น่าเชื่อว่าเธอเองก็ทำได้ดีกับการปีนเขาขึ้นพิชิตยอดสูงสุดของเขาคินาบาลู Low's Peak นั่นเอง แต่ทั้งนั้นเธอก็ได้ฉันช่วยประคองเธอขึ้นไป เพื่อจะไปปล่าวประกาศกับฟ้าว่า เราคือผู้พิชิตยอดเขาที่สูงที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แล้ว

ปล.ความจริงมีเขาที่สูงกว่านี้ซึ่ง คินาบาลูเป็นเพียงยอดเขาที่สูงมาเป็นอันดับสองของเอเชียอาคเนย์


หลังจากฉันได้พักจากอาการระบมของท่อนขาซึ่งเกิดตอนไปปีนเขาที่คินาบาลูได้ไม่นาน ทริปต่อไปของเราก็เริ่มอีกครั้ง จริงๆเราแพลนไว้ว่าจะไปกัน 3 วัน แต่ด้วยงานโปรเจ็คที่ทำอยู่ยังต้องรันต่อ จึงลดเวลาไปมาเก๊ะและฮ่องกงเหลือเพียง 2 วันคือเสาร์และอาทิตย์เท่านั้นเอง

เราทั้งคู่ตื่นตาตื่นใจกับเมืองแห่งแฟชั่นตามที่เขาร่ำลือกัน อากาศที่นั่นเย็นๆ ชาวฮ่องกงจะใส่ชุดที่เป็นขนสัตว์และรองเท้าบูตยาวๆสำหรับผู้หญิง เวลาเดินข้ามทางม้าลาย ช่างเป็นอะไรที่สับสนจริงๆ


พอเข้าช่วงปลายเดือนกุมภาฯ ฉันได้ชวนเธอไปเที่ยวต่างจังหวัดอีกครั้ง ครั้งนี้จะไกลหน่อย เป็นสถานที่ที่ฉันชอบและติดใจกับบรรยากาศและผู้คนที่นั่น ซึ่งฉันเองเคยมาแล้วเมื่อปลายปี 46 ครั้งนั้นเรายังไม่รู้จักกัน นั่นก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ฉันได้ชวนเธอมาสัมผัสกับสถานที่ที่ฉันชอบ นั่นคือ "ปางอุ๋ง" ฉันเองก็หวังว่าเธอก็คงชอบเหมือนกัน


เมื่อความสัมพันธ์เราแนบแน่นยิ่งขึ้น จะมีอะไรดีไปกว่าการชวนเธอไปเที่ยวเมืองนอกอีกครั้ง ฉันเองไม่ใช่คนรวยอะไรมากมาย เธอเลยแนะนำว่าเราไปแค่ใกล้ๆก็ได้ อย่างที่เราไปมาแล้วไง สุดท้ายเราก็ไปเที่ยวกัวลาลัมเปอร์และบินภายในประเทศมาเลย์ไปโกตาบาห์รูกัน


ช่วงนั้นคงเป็นช่วงที่มีความสุขสำหรับฉันแล้วหล่ะ เธอก็ด้วยมั้ง เราจึงแพลนทริปต่อไปยังปีนัง ประเทศมาเลเซีย ไปขึ้นรถรางที่ปีนังฮิลล์ ทอดกายนั่งชมวิวสะพานปีนังที่ทอดกายข้ามช่องแคบ


อีกอาทิตย์หนึ่ง ฉันมีธุระที่ต้องไปทำที่ภูเก็ตโดยไปเช้ากลับค่ำ เพียงวันเดียว ฉันไม่ลืมที่จะพาเธอไปด้วย เป็นการบินไปภูเก็ตครั้งที่สองหลังจากซึนามิที่ถล่มชายฝั่งอันดามันของไทยเรา


ระหว่างนั้น เราก็ยังคุยติดต่อถึงกัน จนฉันคิดทริปตอนช่วงพักร้อนยาวสงกรานต์ไทยเรา เธอตกลงใจที่จะไปกับฉัน ไปเกาะกระดาน จ.ตรัง ไปเที่ยวเกาะแห่งความรักกัน

น้ำทะเลใสๆ ทำให้เธอร้องอุทานขึ้นมาว่าไม่เคยเห็นอย่างนี้มาก่อน


จบที่เกาะกระดาน ฉันชวนเธอไปต่อที่ปราณบุรี เธอเองคงจะเหนื่อยและเพลียกับแดดแรงๆของชายทะเลมาก ตอนแรกเธอบอกกับฉันว่าจะขอบินกลับกรุงเทพ แต่เพราะความคะยั้นคะยอของฉัน เธอเลยต้องยอมใจอ่อนไปด้วย


มีครั้งนึงฉันจำได้ ฉันพาเธอเข้าไปดูงานก่อสร้างสนามบินสุวรรณภูมิด้วยกัน ดีที่ฉันไปกับบริษัท ฉันเลยพาเธอมาด้วยได้


และแล้วก่อนที่จะหมดเดือนเมษายน เดือนที่ร้อนที่สุดของไทยเรา ฉันได้มีโอกาสไปดินอดนกิมจิกับเขาบ้าง ครั้งนี้ไป 1 อาทิตย์ แม้ว่าไปด้วยเรื่องงาน แต่ฉันก็ยังพาเธอไปอีก เธอบอกว่า ที่บริษัทฉันจะว่าอะไรหรือเปล่า ฉันตอบกลับว่า ไม่หรอก ก็แค่พาไปด้วยไปแปลกอะไร ค่าใช้จ่ายฉันออกให้ต่างหากอยู่แล้ว


เดือนพฤษภาคม เป็นช่วงที่ฝนเริ่มเข้ามาแล้ว หลังจากครึ่งปีผ่านไป เราทั้งสองเริ่มเข้าใจซึ่งกันและกัน เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ฉันพาเธอไปลัดเลาะชายทะเลฝั่งอ่าวไทยโดยเริ่มจากวิวโค้งถนนสวยๆที่เขาใช้เป็นโลเคชั่นมาถ่ายโฆษณากัน ที่อ่าวคุ้งกระเบนยังไงหล่ะ


วันรุ่งขึ้น ฉันพาเธอต่อไปยังสุดชายแดนของไทยฝั่งภาคตะวันออก นั่นคือแหลมสารพัดพิษ ซึ่งจะมีด่านเพื่อข้ามไปยังเขมรอีกที วันนี้ฉันรู้สึกเพลีย เลยพาเธอมาพักผ่อนที่หาดสนรีสอร์ท ใกล้ๆกันนั้น เธอคงจำได้ สถานที่ที่เขาฮิตมาพักกัน มีบ้านพักแบบประภาคารเป็นสัญลักษณ์ของที่นี่ บ้านพักตากอากาศ หรือ By the Sea


เธอคงไม่ลืม ที่ช่วงเดือนกรกฎาคม เรามีความสนุกสนานร่วมกัน ก็งานประเพณีผีตาโขน อ.ด่านซ้าย จ.เลยไงหล่ะ เธอยังบอกว่าจะมาอีกในปีหน้า


จบจากงานผีตาโขนช่วงครึ่งเช้า ฉันพาเธอหลบผู้คนและรถลาจากการจราจรที่แออัดอยู่หน้างาน ไปยังอุทยานแห่งชาตินาแห้ว ซึ่งตอนนี้เปลี่ยนชื่อไปแล้ว เราไปยังจุดชมวิวลาวด้วยกัน ณ จุดนี้ มองเห็นเทือกเขาภูสอยดาวที่ไกลออกไปอย่างสูงตระหง่าน เธอออกปากกับฉันว่า ไว้มีเวลาเราจะไปกัน


ทริปนี้เธอยังจำได้หรือเปล่า ที่ฉันอ้อนวอนเธอให้ไปกับฉัน มันจะเป็นทริปไปท่องบาหลีที่ไม่สมบูรณ์เลยถ้าขาดเธอ สุดท้ายเธอยอมใจอ่อนให้ฉันอีกครั้งโดยตกลงไปด้วยกัน ซึ่งเธอยังบอกกับฉันเองว่า น่าเสียดายมาก ถ้าเธอไม่ได้มาทริปนี้


ใช่เธอแน่ๆที่อยู่เบื้องหลังการพัฒนาฝีมือการถ่ายรูปของฉัน เพราะทุกครั้งที่ฉันเดินทางไป จะมีเธออยู่ข้างกายตลอด ทำให้ฉันสามารถฝึกฝนวิธีการถ่ายทอดความรู้สึกลงบนสื่ออิเล็คทรอนิคส์ที่เรียกว่าดิจิตอลแบบนี้จริงๆ


จำได้มั้ยปลายปีนี้ที่นอนคดตัวกันภายในเต็นท์กับอุณหภูมิไม่ถึงสิบองศา ก่อนนอนเรายืนนับดาวบนดินด้วยกัน ภูทับเบิกไงหล่ะ หวังว่าเธอคงยังจำได้


ผ่านปีเก่าไปอย่างสนุกสนาน เริ่มต้นปีใหม่ด้วยการลาหยุดยาวเพื่อหนีผู้คนในช่วงปีใหม่ ทริปนี้ฉันปั้นหาข้อมูลมากับมือ ก่อนจะลงตัวที่ Big Trip#2 โดยเธอนั้นไปกับฉันตลอดทาง แต่ละสถานที่ที่เราหยุดแวะ แต่ละวันที่เราหยุดพัก เธอเองไม่เคยบ่นสักคำ ยิ่งทำให้ฉันนั้นชอบเธอยิ่งๆขึ้นไปอีก

บิ๊กทริปนี้เธอให้ของขวัญฉันหลายอย่าง เช่น บทสวดเจ้าแม่กวนอิมที่ดังมาจากวัดพระธาตุห้าดวง จ.ลำพูน มันทำให้ใจฉันเคล้ม,หรืออากาศหนาวเย็นที่ฐานปฏิบัติการนอแล อ่างขาง, การกลับไปเยือนปายเป็นครั้งที่สอง, การกลับเยือนปางอุ๋งเป็นครั้งที่สาม ได้เจอลุงปาละและป้าศรี, การล่องแม่น้ำปายไปบ้านน้ำเพียงดิน, การล่องสาละวินไปอช.สาละวิน ท่าตาฝั่ง, และ"ฮไลท์ของทริปนี้ การได้ไปชมแสงลอดผ่านรูหลังถ้ำ ที่ถ้ำแอสุ วันสุดท้ายเราพักที่อช.ตากสิน บรรยากาศช่างร่มรื่นดีจริงๆ ตอนเช้าไปดูต้นกระบากใหญ่ และวนไปอุทยานประวัติศาสตร์สุดโขทัย ช่างเป็นทริปที่แสนจะคุ้มค่าอะไรเช่นนี้ แต่จะขาดอะไรไปถ้าเธอไม่ได้อยู่เคียงข้างด้วย


เธอผู้นี้ไปกับฉันในงานธารน้ำใจเพื่อการศึกษา เราไปร่วมแจกขนมนมเนย และอุปกรณ์การเรียนกัน


ทริปเกาะเต่า&เกาะนางยวน เป็นอีกหนึ่งทริปที่เธอแนะนำให้ฉันใช้ CPL ถ่ายท้องฟ้าและทะเล เพื่อที่ว่ารูปที่ออกมานั้นจะดูสวยงาม ฟ้าเข้มได้ดั่งใจ ไม่รู้เธอไปหาความรู้นี้มาจากไหน สงสัยเพราะเธอรู้ว่าฉันชอบกล้องนั่นเอง


ที่จังหวัดลพบุรีมีงานใหญ่ประจำปี ครั้งนี้พลาดไม่ได้ ฉันอีกนั่นแหล่ะที่พาเธอไปด้วยพร้อมๆกับเพื่อนร่วมงานของฉัน เป็นงานแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์ ทุกคนที่มาร่วมงานจะแต่งกายย้อนยุคไปยังยุคสมเด็จพระนารายณ์ เธอชมว่าสวยงามดี ว่าแล้วว่าเธอต้องชอบ


เริ่มเดือนมีนาคม เราไปชาร์จแบตด้วยกันที่ดอยแม่สลอง


สัมมนาครั้งนี้ ฉันไม่อยากพาเธอไปแล้ว สุดท้ายฉันกลัวเธอเหงา ทิ้งเธอไม่ได้จริงๆ


เริ่มเข้าหน้าร้อนของปีแล้ว ฉันชวนเธอไปเที่ยวกระบี่ด้วยกัน ครั้งนี้ดูเธอจะไม่อยากที่จะไปเท่าไหร่ สงสัยเธอคงเบื่อกระมังที่ไปกับฉัน


ช่วงนี้ฉันเริ่มเข้ามารับงานในตำแหน่งใหม่แล้ว เป็นงานที่ท้าทายฉัน ทำให้เวลาว่างของฉันลดลง บวกกับอาการเครียดๆของฉันที่แสดงออกมาโดยเธอเองก็รู้

ฉันจึงตัดสินใจไม่กลับบ้านที่กรุงเทพ หยุด 1 วันฉันจึงขับรถเล่นไปเขื่อนลำพระเพลิง เลยเขาใหญ่ออกไป


ช่วงที่ผ่านมา ฉันยอมรับว่าฉันเครียดมาก ฉันเลยไม่มีกะจิตกะใจจะชวนเธอไปไหน แต่แล้วธรรมะก็ช่วยให้จิตใจผ่องใสได้ทีเดียว แม้ว่าจะเป็นแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆแค่นั้นเอง ฉันจึงชวนเธอไปตักบาตรดอกไม้ที่วัดพระพุทธบาท สระบุรีด้วยกัน


ซึ่งการที่จิตใจเราดีขึ้นนั้น การมองโลกในแง่ดีก็เป็นส่วนสำคัญอย่างมาก ฉันเริ่มเข้าใจบ้างแล้ว น่าเสียดายที่ผู้เคารพรักในการสอนงานเมื่อครั้งฉันเข้ามาทำงานใหม่ๆ มาบัดนี้ท่านได้เสียไปแล้ว ฉันเล่าให้เธอฟัง เธอเองก็ปลอบฉันว่าท่านคงไปสบายดีแล้ว

เมื่อะไรๆมันเริ่มดีขึ้น ฉันเริ่มเดินทางอีกครั้งหนึ่ง โดยมีเธอเคียงข้างตลอด


จิตใจดีจนกระทั่งฉันต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่าง โดยการกลับไปเยือนแม่ฮ่องสอน ปางอุ๋งเป็นครั้งที่สี่ ! ด้วยรถทัวร์ กทม.-แม่ฮ่องสอน


งานโปรเจ็คที่ฉันจะทำใกล้เริ่มขึ้นแล้วในสัปดาห์หน้า แต่ตอนนี้ยังมีเวลาเหลืออยู่ ฉันชวนเธอไปดูบั้งไฟพญานาค จ.หนองคายเป็นครั้งแรก แล้ววันรุ่งขึ้นขากลับเราไปไหว้พระธาตุพนม จ.นครพนมด้วยกัน


งาน Kick Off โปรเจ็คที่ฉันทำผ่านไปด้ด้วยดี มีผู้บริหารระดับสูงคอยให้ใจใส่ จนอย่างที่ฉันบอก กลายเป็นความกดดันเล็กๆที่เกิดกับฉัน

ย่างเข้าเดือนตุลาแล้ว มีวันหยุดยาวปิยะมหาราช ฉันจำได้ว่าฉันยังไม่เคยพาเธอมาเที่ยวแพร่และน่าน แต่ฉันเองเคยมาแล้วหล่ะ ฉันจึงตัดสินใจชวนเธอมาด้วยกัน เพราะเธอเองก็เกิดปีเดียวกันกับฉันนี่ จะได้ไปไหว้พระธาตุแช่แห้งด้วยกัน


เป็นอีกครั้งที่ฉันเกิดแรงบันดาลใจอะไรสักอย่าง งานเริ่มเข้ารูปเข้ารอย ประกอบกับเพื่อนรุ่นน้องฉันที่ที่ทำงานอยากไปดูทุ่งบัวตอง ฉันเลยนัดแนะและไปด้วยกัน เธอเองคงรู้สึกเขินๆอยู่บ้างที่ไปกับคนแปลกหน้า แต่ในที่สุด ทริปนี้ทำให้ฉันมารู้ว่าเธอนั้นเริ่มมีอาการไม่ดีแล้ว


ทำไงได้อาการของเธอเริ่มแสดงให้เห็นแล้ว มันยิ่งทำให้ฉันไม่มั่นใจขึ้นไปใหญ่กับทริปสิมิลันเมื่อเริ่มเปิดฤดูกาลท่องเที่ยวทางทะเลอันดามันได้ไม่นาน


แต่ด้วยความฉุกละหุกหลายอย่าง ฉันไม่สามารถพาเธอไปเช็คได้ จะมีก็แต่ความกังวลใจที่มีมาเมื่อไปทริปกับเธอต่อที่ตะรุเตาและหลีเป๊ะ


เป็นอีกครั้งที่ปลายปีเวียนมาบรรจบ เพื่อนฝูงรุ่นเก่าๆชวนกันไปรำลึกเขื่อนป่าสักกันอีกครั้ง แน่นอนเพื่อนฉันนั้นชวนเธอไปด้วย เพราะครั้งแรกเราก็ไปด้วยกัน


แม้ว่าฉันจะย้ายหน่วยงานไปแล้ว แต่เพื่อนร่วมงานเก่าก็ยังคงให้ความไว้วางใจฝันไปร่วมในงานธารน้ำใจเพื่อการศึกษาด้วยอีกครั้ง ครั้งนี้เธอเกือบจะงอนไม่ไปด้วยซะแล้ว


เผลอแพล้บๆ ปีเก่าผ่านพ้นไปอีกแล้ว ยังคงวนเวียนอย่างนี้ไม่มีที่สิ้นสุด ตามวัฏสงสาร แบบเดิมที่ฉันเลือกไปเที่ยวหลังจากคนเริ่มซาจากปีใหม่ไปแล้ว ครั้งนี้เธอรบเร้าให้พาไปดอยอินทนนท์ เธอบอกไม่เคยไป ฉันเองก็ไม่เคยไปเหมือนกัน


พัก 1 คืนที่อินทนนท์ วันรุ่งขึ้นตียาวเข้าตัวเมืองเชียงใหม่ เพื่อจะมาดูงานพืชสวนโลก แต่น่าเสียดายที่ฉันและเธอมาช้าไปหน่อย คงเก็บภาพได้เฉพาะตอนค่ำคืนแบบนี้


ฉันลืมบอกกับเธอไป ฉันจองตั๋วราคาถูกจากสายการบินโลว์คอสรายหนึ่งไว้ ฉันตั้งใจจะกลับไปเชียงรายอีกครั้ง ฉันอยากไปเชียงของและภูชี้ฟ้า โชคดีที่อากาศช่วงที่ฉันไปนั้นมีลมเย็นพัดกลับมาอีกครั้ง แต่ก็เป็นผลเสียกับเธอเองที่จะไม่ค่อยสบาย


ปลายเดือนกุมภาพันธ์ ฉันมีโอกาสได้ไปร่วมแจมกับบริษัทแห่งหนึ่ง โดยได้ไปร่วมปลูกป่าที่คลองโคน จ.สมุทรสงคราม ฉันไม่ลืมที่จะเอาเธอไปด้วย


ดีจังที่ฉันได้อยู่ในกลุ่มที่ไปร่วมสร้างฝายให้ชาวบ้านที่อ.แม่เห๊ยะ จ.เชียงใหม่ เธอเองก็ไม่พลาดเช่นกัน


วันกลับจากการสร้างฝาย ฉันและเธอขอปลีกตัวแยกออกมาโดยยังไม่กลับบริษัท ฉันชวนเธอไปปายด้วยกันโดยไปนั่งรถตู้ที่อาเขต


ฉันมีทริปที่ฝันและวาดแพลนไว้ในใจอีกแล้ว นั่นคือการได้กลับไปเยือนหลีเป๊ะอีกครั้งเป็นครั้งที่สอง แต่ก่อนไปในครั้งนี้ ฉันพาเธอไปตรวจร่างกายด้วยอาการของเธอยังคงแสดงอยู่ แม้ว่าบางครั้งจะดูว่าดีก็ตาม


หลังจากกลับจากหลีเป๊ะ ฉันยังคงค้างกับความชอบทะเลอยู่ไม่หาย ฉันจึงชวนเธออีกครั้งเพื่อไปพักที่ครัวชมวาฬ บ้านบ่อนอก จ.ประจวบฯ ไม่น่าเชื่อว่าเธอไม่มีทีท่าว่าไม่สบายเลย


และแล้ววันนี้ก็มาถึง ทริปตรัง-เกาะรอกนี้เป็นทริปสุดท้ายที่ฉันกับเธอจะได้อยู่เคียงข้างกัน แนบชิดกัน ไปไหนไปด้วยกัน เธอเปรียบเสมือนดวงตาของฉัน ยามที่ฉันมองอะไรไป เธอล้วนแต่รับทราบในจิตใจฉันจนเธอถ่ายทอดออกมาได้ดีไม่มีที่ติ

ฉันเองแหล่ะที่ผิด ที่พาเธอลงน้ำไปพร้อมกับฉันทั้งๆสภาพเธอไม่เอื้ออำอวย



มันคงถึงเวลาที่เธอจะต้องลาจากฉันไป ไปตามทางที่เธอเคยเป็น

เธอสำลักน้ำทะเลอย่างหนักตอนลงดำน้ำพร้อมกับฉันที่เกาะมุก แต่ฉันผิดเองที่ไม่ยอมซีลเธอให้ดีๆ หลังจากแกะฝาครอบถุงกันน้ำให้เธอออกมาเพื่อถ่ายรูปบนเกาะมรกต

ฉันผิดเองที่กลับถึงกรุงเทพแล้วไม่รีบส่งเธอหาช่าง

ฉันผิดเองที่ปล่อยให้เวลาเนิ่นนานไป

ฉันผิดเองที่ปล่อยให้เธอโดนคราบเกลือกัดกินภายในจน CCD เสีย

ช่างซ่อมศูนย์แคนอนไม่สามารถยื้อไว้ได้

ฉันขอโทษ ฉันหวังว่าเธอคงไปดี.....ฉันไปรับตัวเธอกลับมาเมื่อวานซืน

ลาก่อน...เธอ กล้องดิจิตอลตัวแรกของฉัน Canon PowerShot A95

Original Published on www.pantip.com at [ 1 ส.ค. 50 00:27:08 ] as below link

http://topicstock.pantip.com/blueplanet/topicstock/2007/08/E5666864/E5666864.html

เห็นว่าบทความนี้น่าสนใจ รบกวนกดแชร์ด้วยครับ

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น